Sometimes I wonder why birds stay in the same places while they can fly all over the world, then I ask myself the same question.

zondag 4 april 2010

Wachten

Wanneer iets langer duurt dan verwacht begin je te twijfelen aan jezelf. Dat is iets wat vast staat en waar veel mensen last van hebben. Veel mensen, net zoals ik. Gelukkig maar dat je dan begint te twijfelen want anders had ik genoeg misgelopen. Maar soms is het júist niet goed, zoals nu, tenminste dat denk ik dan. Wanneer je wacht op een jongen, een jongen waarvan je weet dat hij vaak genoeg aan je denkt. Wanneer je wacht op hem totdat hij die interesse in je leven toont die hij altijd toont. Wanneer zoiets langer duurt dan normaal begin je te twijfelen, dan denk je dat je zelf fout zit. Dat je te veel van hem verwacht. Maar dat doe ik niet, toch? Die toch had er niet achter gemoeten, dat weet ik, want nu zie je meteen dat ik twijfel. Maar ja ik twijfel ook, diep van binnen ben ik overtuigd van mijn gelijk. Maar stel nou... Nee niets stel nou, ik heb gelijk, punt!

Nu zou je zeggen, laat die jongen gaan, laat hem maar. Dat zei ik zelf ook, ik weet zelf maar al te goed dat ik zoveel beter kan krijgen. Maar waarom zou ik, als ik helemaal niet beter wil! Tot nu toe is hij de enige aan wie ik me durfde te geven, diegene die ik eindelijk durfde te vertrouwen. Diegene die me nu laat wachten en mezelf gek laat maken. Ja, die, ja. Ik twijfel nu, zou ik iets gezegd hebben wat verkeerd werd opgevat? Nee, dat heb ik niet. Waarom gebeurt dit dan? Een goede vraag die ik misschien aan hem zou moeten stellen in plaats van hier neer zetten. Jammer dat ik dat dan weer niet durf, wanneer ik wat meer lef had gehad, had ik nu zekerheid. Maar ja, dat lef heb ik niet. Dus nu zit ik hier thuis met mijn laptop op schoot, een beetje onrustig, wachtend op een teken van leven van zijn kant. Wat kom ik vreselijk wanhopig over, misschien ben ik dat ook wel. Maar wanneer je verliefd bent is wachten op iets waarop je rekent, een van de meest vervelende dingen. Vooral als je al een dag langer hebt gewacht dan nodig zou moeten zijn. Wanneer zoiets gebeurt schieten er meteen vragen in je hoofd, net zoals in de mijne. Wat heb ik gedaan? Waarom smst hij nou niet? Waarom reageerde hij niet? Was hij dan toch niet zoals hij leek? Verwacht ik teveel? Wat moet ik doen? En zo nog 1000 van die vragen, het komt erop neer dat ik me waarschijnlijk druk maak om iets waar ik volgende week om kan lachen omdat het dan allemaal voorbij is.

Trouwens, nu ik het toch over wachten op een berichtje heb. Valt het jullie ook zo op, dat elke keer dat je wacht op bijvoorbeeld een smsje, je ineens duizenden smsjes krijgt zonder dat ene? Alsof iedereen het doorheeft en het grappig vindt om je steeds weer foute hoop te geven. Ach... Het was een jongen, het is een jongen en het zal een jongen blijven, en jongens zijn soms moeilijk te begrijpen. Ik zal blijven wachten, en hij gaat door met waar die mee bezig was, jullie zijn nu tot het einde van deze waarschijnlijk enorm zeikerig en wanhopig blogbericht gekomen, en de wereld draait door.

x

1 opmerking: